அழியா ஜனனத்தில் ஆதவர்கள்

உள்ளமதை வேலியிட்டு உதிரத்தால் பாத்தி கட்டி
உரிமை விடிவிற்கென ஆதவர் ஆனவர் நாங்கள்
மரணம் எம்மை ஆழ்வதில்லை
விதையாகி எழுவோம்
விடியலையே தருவோம்

பாச உறவுகளே நீங்கள் ஏற்றிய சுடர் தீபம்
பரிமாறி தழுவுகிறது பக்குவமாய் எம் மனசை
நூலகச் சாலையிலே அடுக்கப்பட்ட புத்தகங்களாய்
அக்கினிக் குஞ்சுகளின் கல்லேடுகள் இங்கே
எடுத்துப் படியுங்கள் உறவே
கல்லறைகள் என்று
கண்ணீரால் கரைத்துவிடாதீர்

வீழ்ந்த உடல் விதை குழிகளை
நீரூற்றி நனைக்கிறது
நீண்ட துளி மழை மேகம்
ஜனனத்தில் சூரியர்கள்
நாளை எழுதிடுவார் புது வேதம்

எமக்காக ஒளிரும் தீபங்களே
ஒளிமயமான இந்த ஏடுகளை
இருண்டவர் விழிகளுக்கே
தரவேண்டும் நீங்கள்

எமக்காக ஓசை தரும் மணிகளே
எழுச்சியின் உயர்ச்சியை ஏற்றம் இறைத்து
உலகெலாம் சொல்ல வேண்டும் நீங்கள்

எமக்காக சிந்தும் விழி நீர்ரலைகளே
விழலுக்கிறைத்த நீராய் இன்றி
மாற்றான் படை மூழ்கிட
ஓயாத அலையாய் எழவேண்டும் நீங்கள்

ஒளியும் ஒலியும் நீரலை விழியும்
செங்குருதி தோய்ந்த நிலத்தை
செப்பனிடும் என்றால்
மடை திறந்து பாயட்டும்
பகைமையை அறுக்கட்டும்

நதி எல்லாம் விதியென்று ஓடவில்லை
காடு மேடு எங்கிலும்
கானலை கரைத்தே ஓடுகிறது
விழிகளின் நதியிலும் விடியலுண்டு
துவண்ட மனசுக்குள்ளும் தூறலுண்டு
குளிர்காலக் கூதல் இனி எதற்கு
அஸ்தமனச் சூரியனுக்கும் அழைப் பெதற்கு
உயிரே உறவே, மௌனித்தது போதும்
கலக்கம் கனவையும் காயம் செய்யும்
சூரிய கிரணத்தில் ஆதவன் அழிவதில்லை

விழியின் நீர்ரலைகள் போர் வாழ் அல்ல
அது விடியலைத் தருவதும் அல்ல
விழிகளின் சிகப்பே விடியலை தொடும்
எடு கையில் இன்றே ஆயுதம்
எதிரியின் கையிலும் அதுதான்

இறைவனை போல் எம தண்ணன்
இடர் நீக்கி ஆழ்வதில் மன்னன்
தமிழீழத் தாயின் சபதத்தை முடித்திடுங்கள்
ஊர்க் களங்களை உலையிலிட்டு
போர்க்கள பூமியில் மோதுங்கள்
எதிரியின் பாசறை எரித்து
எல்லையை வகுத்துப் பாருங்கள்
அன்று தணியும் எங்கள் தமிழீழத் தாகம்

மரணம் எம்மை ஆழ்வதில்லை
விதையாகி எழுவோம்
விடியலையே தருவோம்.

கவிஞர்:வல்வை சுஜேன்